Kateuteuari. Baku dia mah. Sanggeus ngaliwatan mangsa nu teu
sakeudeung, sakuduna urang pada apal ka awak séwang-séwang. Geus cindek, kami moal
incah balilahan.
Imah urang, warisan. Satemenna ieu bukti kahéman nu teu hadé dimomoré.
Lain saukur jugrug bari butut. Mangka inget, kami diorokkeun didieu, mangkat
rumaja tidieu. Tug nepi ka ngajodo jeung dia, laju tetep renggenek didieu. Dia
apal kacida, kumaha Bapa nangtayungan kami ku deudeuhna. Tepi ka wani jeung
bedogna mun kami keuna ku deleka.
Ayeuna, prak, kuma dia jang saawak dia. Kami mah deuk ajeg, najan nepi ka rugrug ku
rinyuh. Pageuh na wasiat bapa, sangkan wanoh tepi ka juru-juru na.
Kari-kari, Kaka. Dia boga niat deuk pindah najan norog. Cék dia,
sangkan guyub jeung batur. Sangkan reueus mun kasémahan. Ah, kateuingan, Kaka. Kami leuwih reueus ku
banda nu geus jinek hak kami.
Najan hate leutik mah tangtu kasurti, mun kami biluk ka dia,
tangtu sarua reueusna.
0 komentar:
Post a Comment